จากบทความเรื่อง "ความยุติธรรมไม่มา ความสามัคคีจึงไม่เกิด" ใน http://gotoknow.org/blog/peaceful-means/362613 ผู้เขียนได้กล่าวถึง "ความสามัคคี" เอาไว้พอสมควร หากแต่เป็นแนวคิดของนักคิดที่มีอิทธิพลต่อสังคมไทย แต่ไม่ได้กล่าวถึงหลักการใน "พระพุทธศาสนา" เท่าที่ควรจะเป็น ฉะนั้น จึงถือโอกาสนี้อธิบายถึงความสามัคคีในมิติของพระพุทธศาสนาให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น

       คำถามมีว่า เพราะเหตุใด พระพุทธเจ้าจึงเพียรพยายามที่จะสร้างสังคมสงฆ์ หรือสังคมทั่วไปให้ดำรงอยู่บนบาทฐานของ “สังคมแห่งสามัคคีธรรม” โดยเฉพาะการเน้นให้เห็นว่า สังคมที่พึงปรารถนาคือ “สังคมแห่งความพร้อมเพรียง” ซึ่งประเมินจากพุทธพจน์ที่ว่า “ความพร้อมเพียงแห่งหมู่คณะ นำความสุขมาให้” และนำเสนอหลักการนี้ผ่านหมวดธรรมต่างๆ เช่น ย้ำเน้นให้คุณคุณค่าของความพร้อมเพียงในการประชุมเพื่อแบ่งปันความคิด และปรึกษาหารือกันตามหลักอปริหานิยธรรม และการคิด การใช้คำพูด และแสดงออกต่อกันในเชิงบวกที่ก่อให้เกิดการระลึกนึกถึงกันของคนในสังคมตามหลักสาราณียธรรม

อ่านบทความฉบับเต็ม
http://gotoknow.org/blog/peaceful-means/362946